VANDAAG IS EEN GOEDE DAG VOOR EEN VERSCHROEIEND MOOI LIEFDESGEDICHT. MAAR DAARVOOR IS HET NATUURLIJK ELKE DAG EEN GOEDE DAG. EENTJE VAN LEONARD NOLENS.

KROP

Ze staat bij het raam in de diepte

Te staren en wijst naar de mensen,

Ze zegt het alweer en alweer:

Het leven is niets, het is niets.

Hoor toch hoe flemend dat klinkt

Als ze fluistert en kreunt, met die wellust,

Het leven is niets, het is niets.

Het zwelt haar de mond uit, een lofzang

Op onze vergeefsheid, ze stelt me

De dood in een duidelijk daglicht,

Het leven is niets, het is niets.

En ik ga al, ik raap haar weer op

Uit die diepte en draag haar naar bed

En druk me weer tegen haar aan.

Ik ruk haar gezicht naar me toe

En lik en slik al haar tranen.

Ik eet haar zo gulzig de krop

Uit de keel dat zij snikt diep in mij.

Uit 'Liefdesverklaringen', Leonard Nolens, 1991, Querido

Een van de grootste Nederlandstalige dichters, noemen critici hem bijna unaniem. Maar hoe denken andere dichters over Leonard Nolens? In 2012 peilde ik ernaar bij vijf collega's voor De Standaard der Letteren. Lees via deze link 'Een lastig portret'.